Alzbeta Bublanova – Kamienica

Psychologiczna proza, która zagląda w duszę i niesie obserwacje dotyczące życiowych wyborów. Daje
nadzieję, że nie jest za późno, by żyć.
Bohaterka Kamienicy obserwuje ludzi i snuje w głowie ich wydumane historie. Analizuje siebie,
własne ciało i podejmowane decyzje. Poświęca dużo uwagi córce, która wyszła z nałogu alkoholowego
i także uczy się żyć na nowo.
Kamienica opowiada o nieubłaganym przemijaniu, zapomnianych pasjach i porzuconych
pragnieniach oraz próbach powrotu do swojego serca. Jest idealną lekturą, bo dodaje wiary we
własne siły i przekonuje, że nigdy nie jest za późno na życie pełną piersią. To książka, którą warto
częstować się codziennie po kawałku.
Albeta Bublanova posiada oryginalny styl snucia historii. Rozmyślnie zadaje pytania o sens życia,
zwinnie obrazuje relacje matki i córki, przekonująco interpretuje myśli. W twórczości stawia na prozę
życia, opisując ją szczegółowym językiem i tworząc świadomie ukształtowany obraz postaci. Jej wizja
daje nadzieję, że można pójść nową drogą, na którą dotychczas nie miało się odwagi.